«کیا و سدو» قصه‌ای عاشقانه است که میان مردمان بلوچ به ویژه در جنوب بلوچستان رواج دارد. شاعران و داستان‌سرایان بسیاری این داستان را به نظم درآوردند که در مجالس و محافل نقل می‌شود.

سدو دختر زیبای بلوچ بود که با آوازش پرندگان را به دور خود جمع می‌کرد. مردمان روستا، سدو و آوازش را دوست داشتند و آرزو داشتند که او را به عنوان عروس به خانه ببرند. اما سدو دلش می‌خواست که به کسی دل ببندد. آن‌چه در این داستان قابل توجه است، احترام پدر به خواست دخترش است و اجازه می‌دهد سدو همسر آینده‌اش را خودش انتخاب کند.